اين پژوهش با هدف بازشناسي توصيفي گفتمان هاي فرهنگي پس از انقلاب اسلامي است كه عبارتند از: گفتمان انقلاب فرهنگي، گفتمان تهاجم فرهنگي و گفتمان اصلاحات صورت انجام گرفته است. سئوالات اصلي و فرعي اين تحقيق عبارتند از: اين گفتمان ها چه مولفه هايي دارند؟، توليد کنندگان اين گفتمان چه کساني بودند؟، چرا سخن مي گفتند؟، چگونه سخن مي گفتند؟، درباره چه سخن مي گفتند؟ و چه کنشي را پيشنهاد مي کنند؟ مفهوم مهم موجود در پرسش ها عبارت است از گفتمان؛ و نظريه مناسبي که بتواند ارتباط اين مفاهيم را توضيح دهد و در نتيجه به عنوان چارچوب مفهومي مورد استفاده قرار دهد، نظريه گفتمان تئون ون دايك است. روش انجام اين پژوهش، روش تحليل گفتمان به عنوان يک روش کيفي است. روش نمونه گيري، روش نمونه گيري قضاوتي مي باشد به نوعي که به آثار مکتوب و سخنان توليد کنندگان اصلي گفتمان ها توجه مي شود. از جمله بارزترين يافته هاي اين پژوهش، اين است كه گفتمان هاي انقلاب فرهنگي و تهاجم فرهنگي از حيث خاستگاه اجتماعي، نوع فعاليت و رويكردهاي اجتماعي و فرهنگي توليدکنندگانشان و همچنين از لحاظ مباني فكري، چرايي سخن گفتن، نحوه استدلال، مسائل مورد تاكيد و توجهشان، كنش هاي پيشنهادي به پيروانشان و در نهايت مولفه هاي خود قرابت بسياري با يكديگر دارند و مي توان اين دو گفتمان را به عنوان روند تطوري گفتمان انقلاب اسلامي در نظر گرفت.