این پایان نامه با هدف بررسی تحول جایگاه زنان سینماگر در سینمای ایران در دو مقطع قبل و بعد از انقلاب اسلامی به انجام رسیده و تلاش شده است تا ابتدا ضمن بررسی تحولات مربوط به جایگاه زنان در سینمای ایران در ادوار مختلف تاریخی به این سوال پاسخ داده شود که جایگاه و حضور زنان سینماگر در سینمای قبل و بعد از انقلاب اسلامی چه تغییراتی نموده است؛ وسپس، در پرتو دستگاه نظری فمینیسم رسانه ای این پرسش مورد واکاوی قرار گرفته است که افزایش تعداد زنان سینماگر در ایران، در نحوه بازنمایی آنان چه تاثیری داشته است؟ این تحقیق دوره زمانی 1347 تا 1392 را در بر می گیرد. علاوه بر اینکه در این بازه زمانی داده های مربوط به عوامل تهیه و تولید کل فیلم های ساخته شده (که جمعاً 2747 فیلم را شامل می شود) استخراج و مورد مطالعه قرار گرفته اند، فیلم های پرفروش این دوره زمانی نیز مورد بررسی قرار داشته اند. یافته های این پژوهش به روش اسنادی و با بهره گیری از داده های دست اول که توسط محقق تولید شده و همچنین داده های ثانویه، نشان می دهد که: در دوره 10 ساله قبل از انقلاب، حضور زنان در عرصه سینما به غیر از جایگاه بازیگری و موسیقی در سایر جایگاهها و نسبت به تمام دوره های بعد از انقلاب، پایین بوده است.در دوره پیش از انقلاب میزان مشارکت زنان تنها در بخش موسیقی از همه دوره ها بیشتر بوده و میزان مشارکت آنان در جایگاه بازیگری ، پس از دوره «سازندگی» در رتبه دوم قرار داشته است. در دوره «اوایل انقلاب و دفاع مقدس» اگرچه در اغلب موارد افزایش هرچند اندک مشارکت بانوان نسبت به 10 سال قبل از انقلاب مشاهده می شود اما در دو بخش بازیگری و موسیقی میزان کاهش مشارکت چشمگیر بوده است. ویژگی شاخص دوره «سازندگی» افزایش چشمگیر مشارکت در اغلب جایگاههاست و خصوصاً اینکه این افزایش نسبت به دوره های قبل با جهش همراه گردیده است.در دوره «اصلاحات» حضور زنان در تمام جایگاهها و در همه بخش ها به جز بازیگری در مقایسه با دوره پیش از خود (سازندگی) با افزایش مشارکت مواجه بوده است و دوره عدالت محوری نیز به غیر از بخش های بازیگری،گروه صدا، موسیقی و برخی حوزه هاشاهد افزایش مشارکت زنان در سینما بوده ایم.در مجموع، تحلیل داده های ثانویه نشان می دهند که این افزایش مشارکت و حضور زنان سینماگر در سینمای ایران منجر به بهبود محتوای تولیدات سینمایی به نفع بازنمایی مثبت و عادلانه تر از زنان شده است.