پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرد اجتماعی ذهنی با مشارکت سیاسی جوانان نسل سوم انقلاب اسلامی ایران به انجام رسیده است. برای این منظور، ابتدا تلاش گردیده است دیدگاه های نظری که قادر به تبیین مسئله تحقیق اند مرور شوند. سپس طرد اجتماعی ذهنی در دو بعد محرومیت اجتماعی و رضایت از زندگی و مشارکت سیاسی تعریف و شاخص سازی گردید. برای تبیین مسئله تحقیق، سه دیدگاه نظری رقیب، یعنی بسیج (طرد اجتماعی همبستگی مثبت با مشارکت سیاسی دارد = تأثیر افزایشی)، کناره¬گیری (طرد اجتماعی همبستگی منفی با مشارکت سیاسی دارد = تأثیر کاهشی) و عدم تأثیر مطرح شد و از تلفیق این دیدگاه¬های نظری، مدلی تئوریک ساخته¬شد. این مدل با داده های حاصل از نمونه ای 400 نفری از دانشجویان دانشگاه رازی که به روش طبقه¬ای چند¬مرحله¬ای انتخاب شده¬بودند، جمع¬آوری شده بود مورد ارزیابی و آزمون تجربی قرار گرفت. در نهایت نتایج حاصل از جدول تقاطعی و آزمون همبستگی حاکی از رابطه معنادار میان طرد اجتماعی ذهنی و مشارکت سیاسی بود، به این معنا که دانشجویانی که طرد اجتماعی ذهنی بالاتری داشته، مشارکت سیاسی بالاتری نیز داشته¬اند، ولی عکس این رابطه معنادار نبود؛ یعنی کاهش طرد اجتماعی ذهنی، مشارکت سیاسی را کاهش نمی¬داد. یافته¬های مربوط به ضریب همبستگی پیرسون حاکی از رابطه معنادار و مثبت میان طرد اجتماعی ذهنی و مشارکت سیاسی بود و نیز محرومیت اجتماعی و رضایت از زندگی به عنوان دو مؤلفه¬ی تشکیلدهنده طرد اجتماعی ذهنی، رابطه¬ای مثبت با مشارکت سیاسی داشتند؛ به این معنا که علیرغم محرومیت اجتماعی یا رضایت از زندگی بالاتر دانشجویان، مشارکت سیاسی آنان همچنان بالاست. در نهایت نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مشارکت سیاسی تابعی از طرد اجتماعی ذهنی می¬باشد، که 20 درصد از تغییرات مشارکت سیاسی را تبیین می¬نماید. واژگان کلیدی: طرد اجتماعی ذهنی، محرومیت اجتماعی، رضایت از زندگی، مشارکت سیاسی