موسيقي مردم پسند، به عنوان يكي از پرمخاطب ترين توليدات فرهنگي، نقش مهمي در شكل دادن به باور هاي عمومي در هر جامعه و ساختار سياسي ايفا مي كند. در ايران پس از انقلاب نيز، اين سبك موسيقي، پس از گذراندن دوراني طولاني از ممنوعيت ها، به عنوان بخشي از سازو برگ ايدئولوژيك دولت به كار گرفته شد. اما اين پژوهش، به دنبال كشف عناصر مقاومت در برابر ايدئولوژي حاكم در متن ترانه هاي اين سبك موسيقايي است و درپي پاسخ گويي به اين سؤال است كه «چگونه متون موسیقی مردم پسند در ایران بعد از انقلاب اسلامی در راستای مقاومت در برابر ایدئولوژی انقلاب اسلامی ایفای نقش نمود؟» براي پاسخ گويي به اين سؤال، نظريه باختين درباره ويژگي چندصدايي و كارناواليزه بودن برخي متون به عنوان چارچوب نظري پژوهش انتخاب شده و با استفاده از روش تحليل گفتمان لاكلا و موفه، به بررسي متن ترانه هاي مورد نظر، پرداخته شده است. نتجيه حاصل از اين بررسي نشان داده است كه دو گفتمان اصلي در ترانه هاي موسيقي پاپ ايران قابل شناسايي مي باشد: 1) گفتمان توصيف كننده شرايط حاكم 2) گفتمان زندگي. بنابر نتيجه حاصل شده، گفتمان زندگي در ترانه هاي پاپ، با معطوف نمودن توجه به زندگي، خواسته ها و لذت هاي مردم و همچنين دارا بودن خصلت چند صدايي، به انتقاد نسبت به گفتمان شرايط حاكم و جامعه تك صدايي موجود پرداخته و از اين طريق، مؤلفه هايي از مقاوت متن در برابر ايدئولوژي حاکم را دارا مي باشد. واژگان كليدي: موسيقي مردم پسند، ايدئولوژي، انقلاب، متن، مقاومت، تحليل گفتمان