گفتمان پهلوي دوم با فاصله¬گرفتن عملي از دال¬هاي مرکزي خود مبني بر استقلال، نوسازي، ملي¬گرايي و پيشرفت و افتادن در چرخه¬ي نوسازي وابسته¬ي شاه¬محور، و شکل¬ دادن گفتماني عملي مبتني بر وابستگي مضاعف شاه¬محور، موجب کاهش ميزان و نرخ تبديل سرمايه¬هاي اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و سياسي اقشار روحانيون، بازاريان، طبقه¬ي متوسط و حاشيه¬نشين شهري شد. گفتمان انقلاب اسلامي توانست با افشاي فاصله¬ي بين گفته¬ها و شعارها (گفتمان اظهاري) و گفتمان عملي شاه، گردآوري دال¬هايي تلفيقي از دموکراسي¬خواهي، استقلال، دين¬ آزادانديشانه، مدرن و علمي، شورا و سوسياليسم و امثالهم، آن¬ها را چنان در مرکز گفتماني خود صورت¬بندي کند که هم در صورت تحقق مي¬توانست باعث افزايش ميزان و نرخ تبديل سرمايه¬هاي مختلف اقشار مختلف گردد و هم به‌طور عملي تا حد زيادي توانست در بسيج انقلاب قبل از انقلاب به ميزاني از آن دست يابد. همچنين توانست با پوشاندن رداي مقدس بر تن خود و پوشاندن رداي ديوگونه بر تن گفتمان متخاصم خود، نبرد خود را به نبردي مقدس بر ضد نيروهاي اهريمني جلوه دهد و به بسيجي حداکثري دست زند. ازاين‌رو، پيوستن آن¬ها به گفتمان انقلاب نوعي استراتژي عملي عقلاني براي آن¬ها بود. کليدواژه¬ها: گفتمان اظهاري، گفتمان عملي، گفتمان انقلابي، گفتمان هژمونيک، صورت¬بندي، نرخ تبديل سرمايه¬ها