گرایش به دین مبتنی بر اعتقادات و چارچوب های ارزیابی کننده از دین است, که در دوران های مختلف شکل گیری شخصیت به وجود می آید و خانواده با ایفای نقش تربیتی خود بیشترین تاثیر را در شخصیت سازی افراد به عهده دارد و به عنوان اصلی ترین مولفه "دیگران مهم" در گرایش ها و رفتارهای افراد تاثیر بسزایی دارد. لذا مطالعه رابطه سبک های تربیتی مختلف در خانواده با میزان گرایش به دین در افراد هدف اصلی پایان نامه است در این پژوهش محقق ابتدا به طرح موضوع و بیان پیشینه مطالعاتی و نظری و چارچوب نظری پرداخته است و در فصل سوم بعد از تعریف مفهومی و عملیاتی متغیرها, جمع آوری داده های مورد نیاز با روش پیمایش و به وسیله دو پرسشنامه مقیاس نگرش مذهبی دانشجویان که توسط خدایاری فرد طراحی شده و پرسشنامه محیط خانوادگی نقاشان که بر اساس نظر شیفر بوده از یک نمونه ۳۵۶ نفری دانشجویان کارشناسی شامل ۱۹۸ دختر و 158 پسر صورت گرفته است. در فصل چهارم داده های حاصل از پیمایش با استفاده از برنامه spss توصیف و تحلیل گشته اند و یافته های زیر حاصل شد: 1. 88/2 % پاسخگویان گرایش مثبت به دین داشته اند و 8/11 % دارای گرایش منفی به دین بوده اند که در این میان دختران در مقایسه با پسران گرایش بیشتری به دین دارند 2. 4/49 % دارای سبک تربیتی سهل گیر, 4/44 % دارای سبک تربیتی مقتدرانه, 7/3 % دارای سبک تربیتی استبدادی و 5/2 % دارای سبک تربیتی طرد کننده بوده اند 3. تفاوت معنا داری در گرایش به دین افراد واجد سبک تربیتی مقتدرانه و افراد واجد سبک تربیتی استبدادی در آزمون تحلیل واریانس ملاحظه نشد. در فصل پنجم به بحث و نتیجه گیری در مورد تحلیل داده ها پرداخته شده است و محدودیت های این پژوهش تبیین می گردد. واژگان کلیدی: سبک تربیتی, تربیت دینی, گرایش به دین