هدف اين پژوهش چگونگي بازنمایی ابعاد نارضايتي در سينماي قبل از انقلاب در ايران(1348 تا1357) است. براي توصيف اين بازنمايي پژوهشگر به سراغ نظريه¬هاي كه در باب بازنمايي مي-باشد رفته است.از جمله اين نظريات روايت هست او نظريه¬هاي روايت را به دو دسته نظريه¬هاي تقليدي ونظريه¬هاي زبان¬بنياد تقسيم كرده و نظريه¬هاي زبان¬بنياد را در دو بخش پيشا ساختارگرا و ساختارگرا به طور مفصل بحث كرده است. اين نظريات براي پژوهشگر كافي نبوده و با توجه به گفتماني ديدن فيلمها به سمت نظريه شرق شناسي ادوارد سعيد رفته و با استفاده از نظريه روايت رولان بارت ونظريه شرق شناسي ادوارد سعيد به تكنيكهايي بازنمايي نارضايتي رسيده است و حول چهار فرضيه با چهار تكنيك دوگانگي، واقع¬گرايي، اغراق¬¬، نام¬گذاري، بازنمايي نارضايتي در دو فيلم «قيصر» و «گاو» را مورد بررسي قرار داده است. بررسي اين تكنيكها به صورت محتوا و فرم در دو روش تحليل روايت و نشانه¬شناسي صورت گرفته است. واژگان كليدي: بازنمايي،¬روايت، نارضايتي، دوگانگي، اغراق، نامگذاري، واقع¬گرايي، تحليل روايت