|
|||||||||||
چکیده: مکاتبات سياسي، وصيتنامه، و نوع نگارش تاريخي، معنوي و ادبي امام از اهميت زيادي برخوردار ميباشد. انديشه و کلام ايشان، به آثار وي سبک نگارش متفاوتي بخشيده است. سبک، ويژگيهاي مشترک و پر تکرار در آثار يک شخص است که ديده ميشود. علم سبکشناسي نيز به بررسي اين وجوه تمايز ميپردازد. هدف سبکشناسي آن است که تناسب بارز عناصر سبکي زبان را در متن نشان دهد. از رهگذر سبکشناسي يک اثر، شخصيت نويسنده و بسياري از جنبههاي ذهني او شناخته ميشود. سبک يک اثر ادبي، بيان بيواسطة شخصيت روانشناختي نويسنده است. گزينش واژگان و نحو متفاوت، سبک متفاوتي بهوجود ميآورد. هر نويسنده، واژگان و ساخت دستوري متفاوتي در نگارش مطالب برميگزيند و در نگارش شيوهاي متفاوت از ديگران دارد که به آن سبکشخصي گفته ميشود، يعني سبک خاص يک شاعر يا نويسنده که اثر او را از هر اثر ديگري متمايز ميکند. |